Ebanghelyo: Marcos 4:26-34
At sinabi niya: “Maihahambing ang kaharian ng Diyos sa paghahasik ng isang tao ng buto sa lupa. Tulog man siya o gising, sa gabi o araw, sumisibol ang binhi at lumalago nang hindi niya namamalayan. Nagbubunga ang lupa sa ganang sarili nito: una’y ang usbong, saka ang uhay at ang butil na humihitik sa uhay. At kapag nagbunga na ito, agad siyang magpapadala ng karit sapagkat sumapit na ang anihan.”
At sinabi niya: “Sa ano natin maikukumpara ang kaharian ng Diyos? Sa anong talinhaga natin ito maipakikilala? Natutulad ito sa paghahasik ng buto ng mustasa na pinakamaliit sa mga binhing inihahasik sa lupa. Ngunit pagkahasik nito, tumataas ito at lumalaki na higit pa sa lahat ng gulay at nagsasanga nang malaki hanggang sumilong sa kanyang lilim ang mga ibon ng langit.”
Itinuro niya sa kanila ang lahat ng ito sa pamamagitan ng mga talinhagang gaya nito ayon sa kakayahan ng kanilang isipan. Hindi siya nagturo sa kanila nang hindi gumagamit ng mga talinhaga. Ngunit nilinaw niya ang lahat sa kanyang mga alagad nang sila-sila na lamang.
Pagninilay:
Matapos maitanim ng isang magsasaka ang binhi, matiyaga na lamang itong maghihintay at umaasa na ito ay uusbong at susuloy, at mula doon ay patuloy na aalagaan. May hangganan ang kaya niya maiambag sa pagtubo ng binhi. Minsan ay pinanghihinaan tayo ng loob o di kaya’y nawawalan ng pag-asa kung hindi agad natin nakikita ang bunga ng ating mga pagsisisikap. Bakit walang pag-unlad? Bakit walang pagbabago? Bakit parang walang saysay ang aking mga ginagawa? Ating alalahanin na tayo’y pawang mga abang lingkod lamang ng Diyos. Ano mang misyon na inaakala nating sa atin, sa katotohanan ay misyon talaga ng Panginoon. Tayo’y mga instrumento lamang. Hindi tayo ang magdadala at magsasakatuparan ng Kaharian ng Diyos. Hayaang ang Espiritu ng Diyos ang gumalaw. Magtiyaga at magtiwala.
© Copyright Pang Araw-Araw 2021
