Ebanghelyo: Marcos 13:24-32
Ngunit sa panahong iyon, pagkatapos ng kagipitang ito, magdidilim ang araw, hindi na magbibigay ng liwanag ang buwan, malalaglag ang mga bituin mula sa langit at magigimbal ang buong sanlibutan. At makikita nilang dumarating sa mga ulap ang Anak ng Tao na may Kapangyarihan at ganap na Kaluwalhatian. Ipadadala niya ang mga anghel para tipunin ang mga pinili mula sa apat na sulok ng daigdig, mula sa silong ng langit.
Matuto sa aral ng puno ng igos: kapag malambot na ang mga sanga nito at lumilitaw na ang mga dahon, alam ninyo na malapit na ang taginit. Gayundin naman, kapag napansin ninyo ang lahat ng ito, alamin ninyong malapit na, nasa may pintuan na. Talagang sinasabi ko sa inyo na hindi lilipas ang lahing ito at magaganap ang lahat ng ito. Lilipas ang langit at lupa ngunit hindi lilipas ang aking mga salita.
Ngunit walang nakaaalam sa oras at araw na Iyon kahit na ang mga anghel sa langit o ang Anak; ang Ama lamang ang nakaaalam.
Pagninilay
In the first reading, the prophet Daniel speaks of difficult times: “Magiging isang panahon iyon ng kapighatiang wala pang nakakatulad buhat nang matayo ang mga bansa hanggang sa araw na ito.” The picture presented by Daniel is truly fearsome; yet his entire message is very positive: “Sa panahong iyon maliligtas ang mga may pangalang nakasulat sa Aklat.” He anticipates a transformed existence: “Marami sa nangakahimlay sa Alabok ang magigising sa buhay na walang hanggan…” His message gives hope to new world order, to a healed humanity: “Magliliwanag na tulad ng ningning ng langit ang mga nagtamo ng karunungan; magpakailanma’y magliliwanag na tulad ng mga bituin ang mga nagturo ng daan ng katarungan sa mga tao.” The gospel reading, on the other hand follows the same chord. The text which is found towards the conclusion of Jesus’ prediction of the fall of the temple seemed to paint a grim image of the future: “Ngunit sa panahong iyon, pagkatapos ng kagipitang ito, magdidilim ang araw, hindi na magbibigay ng liwanag ang buwan, malalaglag ang mga bituin mula sa langit at magigimbal ang buong sanlibutan.” Yet, at the very heart of his discourse is optimism and hope: “At makikita nilang dumarating sa mga ulap ang Anak ng Tao na may Kapangyarihan at ganap na Kaluwalhatian. Ipadadala niya ang mga anghel para tipunin ang mga pinili mula sa apat na sulok ng daigdig, mula sa silong ng langit.” Here and now, we already experience a lot of “end times” or “end moments”. It could be a failure, a crisis, a death situation, and difficult separations among others. They can challenge our faith, make it or break it. But Jesus assured us of his company along the journey. The Letter to the Hebrews affirms this assurance. The once-andfor- all sacrifice of Jesus consecrates us to God with full confidence: “Sa iisa nga niyang pag-alay na ito, inihahatid niya sa kaganapan ang mga pinabanal.”
© Copyright Pang Araw-Araw 2021